- LAURENTUM
- LAURENTUMciv. Latii, Pici Regis opus, non procul a Lavinio, ita dicta a silva Laurea eo in loco cum conderetur, inventa. Baudr. urbec. suit Latii, versus oram maris Tyrrh. cuius vix apparent vestigia. Creduntur tamen fuisse, ubi nunc locus S. Lorenzo, medio itinere inter Ostiam et Antrum, cum 6. mill. pass. exacte abest a Lavinio; et via Laurentina huc defert, ac in maritimam s. litoralem illam incidit. L. Holsten. Populi Laurentes. Apris hic tractus praecipue abundavit. Virg. Aen. l. 10. v. 635. 707. et seqq.Ac velut ille canum morsu de montibus altisActus aper (multos Vesulus quem pinifer annosDefendit, multosque palus Lautentia,) silvaPastus arundineâ.Stat. l. 1. Sylv. 2. v. 63. Sylv. et l. 4. Silv. 2. v. 2. Horat. Serm. l. 2. Sat. 4. v. 42.Nam Laurens malus est, ulvis et arundine pinguis.Mart. l. 9. Epigr. 49. v. 5. cuius Epigraphe in Gallicum.Inter quae rari Laurentem ponderis aprumMisimus, Aetolâ de Calydone putes.Qui poeta etiam ranas in iisdem paludibus notavit l. 10. Epigr. 37. v. 5. cuius Epigraphe ad Maternum Iurisperitum.An Laurentino turpes in litore ranas.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.